Hoe gemakkelijk klinkt dat? 'Ik zie je voor vol aan'. En hoe vaak doen we het niet; nemen we het over, weten we het beter, beslissen we voor de ander, geven we ongevraagd advies en hebben we altijd wel iets te melden.

De ruimte geven aan iemand anders is spannend, zeker als die persoon 'het niet weet'. Hoe kun je iemand laten worstelen met dat 'niet-weten', hoe kun je die persoon laten aanmodderen, terwijl jij het antwoord al lang hebt. Daar zit ook de crux. Als we iemand aan zijn lot overlaten, is het aan die persoon om eruit te komen. En hoe krachtig is dat eigenlijk?