Nanke Kramer schreef naar aanleiding van haar Jump-ervaring een blog. Lees eens mee...

“Ik ben gestart met mijn eigen onderneming en ben één big smile,” zei een deelnemer. “Er wordt voor het eerst in jaren echt naar me geluisterd,” zei een ander, die door haar omgeving nooit serieus werd genomen. “Ik heb via de Jump kansen gekregen om meer van mijn talenten in te zetten. Het heeft me echt veel gebracht.”

Zomaar wat reacties van mensen die een Jump sessie hebben mee gemaakt.

Zelf jumpte ik afgelopen jaren in uiteenlopende omgevingen: op een druk bezocht congres van Women Inc. Bij een van mijn opdrachtgevers – Projob – waarbij ik door de Jump zelf nieuwe projecten in gang mocht zetten voor de groei van het bureau. Onlangs deed ik mee aan het eerste Jump diner in Nederland, en zat aan tafel met drie ondernemers die ik daarvoor nog niet kende.

Hoe werkt het? Je zit met zes deelnemers aan tafel en krijgt zeven vragen, waar je om de beurt antwoord op geeft terwijl de anderen luisteren. Je komt er achter wat je nu eigenlijk wilt en hoe je dat kunt bereiken. Het mooie is, je doet het helemaal zelf. Het Jump-concept, gericht om mensen in beweging te krijgen, is gebaseerd op de kracht van mensen zelf. Zelforganiserend én laagdrempelig.
Ineke Hurkmans’ ervaring is dat je de antwoorden op je levens- of loopbaanvragen deep down zelf al hebt. De Brabantse wilde op haar 24ste maar één ding: als bijstandsmoeder een goede opleiding volgen. Ze liet zich door niets weerhouden om dat voor elkaar te krijgen. Ze maakte daarna glansrijk carrière. Uit onvrede over de van boven opgelegde veranderingsprocessen bij organisaties, zegde ze zo’n kwart eeuw later haar goedbetaalde consultancy baan op, om iets nieuws op te zetten.
Op een avond in 2011 zette ze de zes kernvragen van het Jump- draaiboek thuis op de bank op papier. Met haar moeder als proefkonijn, zag ze dat het werkte. De pakkende internationale naam was ook een eigen vondst. Hurkmans briljante Jump movement heeft zo goed uitgepakt dat vier jaar later nu al ruim 39.000 mensen in tien verschillende landen de Jump hebben ervaren.

Jump sessies met een groter gezamenlijk organisatiedoel heb ik als zeer waardevol ervaren. Bij de HR-dienstverlener waarvoor ik als ZP-er werk, kwam ik altijd vol nieuwe energie uit de Jump en voelde ik of ik de wereld aankon. Ik mocht zelf nieuwe projecten en trainingen opzetten voor de groei van het bureau en zit in de lift. De open gesprekken en verbondenheid met collega’s, zie ik als blijvend verrijkend. Natuurlijk zijn er kanttekeningen te zetten bij de methode. Een harde voorwaarde is dat er een basisvertrouwen is tussen de deelnemers, anders pakt het verkeerd uit. Het online programma met ondersteunende sms-jes werkte voor mij niet.

Op het Women Inc congres jumpte ik in gedachten, en later met twee bekenden die naast me zaten. Met meer zelfinzicht en een welgemeend advies stapte ik vrolijk de RAI uit. Op het eerste Jump diner, in Bistro Noord, leerde ik dat het fijn kan zijn om met onbekende ondernemers te jumpen. Wat laat je van jezelf zien? Mijn wens om weer internationaal te reizen, uitte ik daarna opnieuw aan mijn geliefde: in 2015 gaat het echt gebeuren, we gaan samen reizen door de VS. En de Jump inspireerde me om weer meer te schrijven, zoals dit blog. Een van mijn tafelgenoten vond de Jump sessie zo’n eye opener, dat hij met zijn gezin thuis wil jumpen.
Oprichtster Hurkmans gunt iedereen in de hele wereld een Jump. Op de werkvloer of juist tot een grote afstand op de arbeidsmarkt. Ze zit steeds vaker met Raden van Bestuur om tafel die sinds de Jump hun kwetsbare en ware ik laten zien. Criticasters die haar methode niet omarmen? Ze zit er niet mee. “Ach, sommige mensen houden niet van spruitjes.”


Tekst: Nanke Kramer